เอมิล อดอล์ฟ ฟอน เบริง (Emil Adolf von Behring; 15 มีนาคม ค.ศ. 1854 – 31 มีนาคม ค.ศ. 1917) เป็นนักสรีรวิทยาชาวเยอรมันซึ่งได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ใน ค.ศ. 1901
เบริงถือกำเนิดที่ฮันส์ดอร์ฟ ไครส์ โรเซนแบร์ก จังหวัดปรัสเซีย โดยมีชื่อ อดอล์ฟ เอมิล เบริง (Adolf Emil Behring)
ระหว่าง ค.ศ. 1874 และ ค.ศ. 1878 เบริงศึกษาวิชาแพทยศาสตร์ที่ Akademie f?r das milit?r?rztliche Bildungswesen เมืองเบอร์ลิน เขาทำงานหลักเป็นแพทย์ทหาร และต่อมาเป็นศาสตราจารย์ด้านสุขศาสตร์ในคณะแพทยศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยมาร์บูร์ก (University of Marburg) ภายใต้แรงต่อต้านในช่วงแรกจากสภาคณะ ซึ่งเป็นตำแหน่งที่เขารับไว้ตลอดช่วงชีวิต
เบริงเป็นผู้ค้นพบสารต้านชีวพิษ (antitoxin) ต่อคอตีบ และมีชื่อเสียงอย่างมากจากการค้นพบดังกล่าว รวมทั้งจากการอุทิศตนเพื่อศึกษาด้านภูมิคุ้มกัน เขาเป็นผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์เป็นคนแรกในปี ค.ศ. 1901 จากการพัฒนาการรักษาด้วยซีรัมเพื่อต้านคอตีบ (ซึ่งเป็นผลงานร่วมกับเอมิล รูซ์ (Emile Roux)) และบาดทะยัก เนื่องจากโรคคอตีบนั้นได้คร่าชีวิตประชาชนมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเด็ก และบาดทะยักเป็นสาเหตุการเสียชีวิตหลักในสงคราม ในสภาวัณโรคนานาชาติ (International Tuberculosis Congress) เมื่อ ค.ศ. 1905 เบริงได้ประกาศว่าเขาค้นพบ "สารซึ่งนำมาจากไวรัสเชื้อวัณโรค" สารดังกล่าวที่เบริงตั้งชื่อว่า "T C" มีบทบาทสำคัญในการสร้าง "โบวิวัคซีน" ของศาสตราจารย์เบริง ซึ่งช่วยป้องกันวัณโรควัว
เบริงเสียชีวิตที่มาร์บูร์ก เฮสส์-นัสเซา เมื่อวันที่ 31 มีนาคม ค.ศ. 1917 ชื่อของท่านได้นำไปเพื่อรำลึกถึงตามสถาบันหรือบริษัทต่างๆ เช่น Dade Behring บริษัททำงานเกี่ยวกับการสินิจฉัยทางคลินิกขนาดใหญ่ของโลก, CSL Behring ผู้ผลิตสารชีวรักษาจากพลาสมา, Behringwerke AG ในมาร์บูร์ก, Novartis Behring และในรางวัลเอมิล ฟอน เบริง (Emil von Behring Prize) แห่งมหาวิทยาลัยมาร์บูร์กซึ่งเป็นรางวัลสูงสุดด้านการแพทย์ในประเทศเยอรมนี
เหรียญรางวัลโนเบลของเบริงปัจจุบันถูกรักษาที่พิพิธภัณฑ์สภากาชาดและเสี้ยววงเดือนแดงระหว่างประเทศในกรุงเจนีวา
